Me and Godse.. !

Please note, I am not very deeply involved in politics. I am just referencing some part of it to make a point. Based on recent incidents related to internet censorship in India, I am not sure how Indian Courts/Government will perceive this post in near future. So before my medium of expression is taken away, I would like to put some food for thought.

I was not particularly studious in school time, but If I am right, we never had detailed history of India after freedom.  We had a great freedom fight that ended on 15 Aug 1947 and then Dr. Babasaheb Ambedkar had lion's share in writing our constitution, some issues about Kashmir, Hindu-Muslim Riots. And I distinctly recall the description of Mahatma Gandhi's assassination in my text book.  "३० जानेवारी १९४८ रोजी नथुराम गोडसे नावाच्या एक "माथेफिरू" तरुणाने त्यांची हत्या केली" [Means - on 30 January 1948, a 'mad' guy named Nathuram Godse killed Mahatma Gandhi].  History books were merely narration of sequence of incidents. It never explained any background behind it. Probably, our teachers are supposed to explain it to us. May be he did and I never listened or he didn't. 15 years later, when I am probably more mature to understand this, I wonder why the quoted word appeared in the sentence.

माथेफिरू doesn't exactly mean mad, but I don't know the correct word for it. In Marathi context, it is a little close to psychologically challenged. Any normal student would never care to go beyond this justification. "Okay, there was a mad guy, named so and so, he killed him on so and so date , at so and so place. I will be only be asked questions about the date, place and person in exam anyway". I may even have cleared history subject with excellent score, but I highly doubt that. ;)

Few days back, I saw a bunch of tweets for Nathuram Godse. And in much positive sense. It was his 'n'th birthday. During that 15 years gap, I had heard a lot of good things about a Marathi play - "मी नथुराम गोडसे बोलतोय" (I am Nathuram Godse),  but never actually got a chance to watch it.  So I started googling, found a bunch of good Youtube videos. Started reading more about him. Turns out, he was never a psychologically challenged person, but had a total different philosophy towards the whole matter. He was not happy the way Gandhi agreed for partition and giving a huge amount of resources to Pakistan. In fact, he was a huge Gandhi admirer before the incident. 

The whole play leaves a very deep impact in the end and probably that is the reason it was banned by Indian (Or better we call it Congress) Government. But some recorded version of it is out there on internet. Still there are people watching it, tweeting about it, thinking about it. That day, I learned a point that I missed in my academics and many such points will keep coming. Internet has given us the true freedom of speech. Without that, I would just be a Chinese Guy! So, long live free Internet !!  

Emossans !

After writing few blogs on past stuff,  I realized that, I usually don't express. What I wrote before, was mere a brief description some good past incidents. There was no imagination, no opinion or no perception and hence no me in the blog. I tried writing a blog without ever completely understanding what a blog is.


So I would like to think a more about this "blog" and answer some questions like - what is a blog? How much should I express in a blog? What are consequences of writing a blog? and hence does it really make sense to write a blog for me?  Believe me, I am not writing this blog after thinking all this stuff. So I really don't have any idea about whats across the tunnel. If I really conclude on something in the end, it might be end of my blog writing or a new beginning of a good blog.


Just before I get into the topic, I have this random thought in the mind -  probably just because I am an engineer, do I try to find logic in everything? Engineers always want to know whats behind this whatever it is. In my childhood, after getting any new pen, first think I used to do is to find how to open it and then see what kind of stuff is inside. Though logic dictates that, every pen has ultimately some spring, refill etc. But that was not sufficient to stop me. I will check what kind of refill it is, - is it normal Reynolds type or is it gel refill? Thin or thick? has a spring or not? etc. This is pretty much something we engineers do with everything.


So continuing dissection of this blog concept, I think blog is something like a public personal diary. A public place to write personal opinions. Since we are absolutely unique creatures in this universe (yes, at least DNA says so), we like to express our commonness in our uniqueness and our uniqueness in our commonness.  By that I mean, you  share a lot of things thinking, we are unique in a way of our thinking. And after reading 10-12 blogs, you realize - naah, we all pretty much think about the same stuff.  Conversely, when we read/write about some common stuff, we realize - every one has a different perspective about same things.
Blogging help you identity your commonness and uniqueness factor.


This blogging is also very origin of the crazy social networking fad.  Every human is programmed with the necessity to express. Right from the time of cave man to this homo sapiens sapiens. Blog is a mechanism for that. Emotions follow the physics law - Emotions can neither be created nor be destroyed, its just transferred from one form to another.  e.g  when I share something Happy about myself, the excitement of that happiness fades to a trivial thing for me. My reader friends get some % as  shared happiness and my enemies get some % shared anger. Intensity of every good or bad emotion diminishes after you share it with someone. But then, too much sharing makes you feel your life as a plain graph with spikes (which is obvious because too much sharing reduces the duration of effect).


So to conclude, if I want to feel that my life is happening, I should basically follow a sine curve that has variations in complete cycle. I should not share any good or bad thing in life unless it reaches the positive or negative threshold. Even the sharing should be slow and smooth like a wine. 3-4 Tequila shots are just good occasionally :)


Cheers for me discovering stupid secret of my life ! Hell yeah, I will write blogs and bore you.. ! :) (#HMGiri Continues)

Yeah, Its been 4 Years ...

चार वर्ष झालीत.. ! काही गोष्टी बदलल्यात आणि काही तश्याच आहेत.. चार वर्षापूर्वी मी काहीतरी विचार केला होता...
प्लान केले होते... प्लान के मुताबिक, मला २ वर्ष एक चांगल्या कंपनी मध्ये खूप चांगला काम करून, मग GRE देऊन MS करायचा होता..
आणि एक naive planner सारखा simple होता. .. तो तसा म्हणावा तर complete पण झाला... पण त्यासोबत बराच unexpected काही सुद्धा झाला..
आजचा दिवस यावरच थोडा सिंहावलोकन करण्याचा आहे..


सुरुवात करायची झाली तर पहिली गोष्ट जी मी बी.ई.नंतर केली ती होती Dr. Bang यांच्या गडचिरोली च्या Search
ला भेट दिली.. आयुष्यातला आतापर्यंतचा कधीही न विसरू शकणारा अनुभव..  या अनुभवातून मी आतापर्यंत
काही विशेष सार्थ केला नाहीये पण त्याला अजूनही मनात जपून ठेवलाय...बराच विचार केलाय.. पुढच्या आयुष्यात
काहीतरी करता येईल अशी अपेक्षा आहे...


Life teaches you most lessons after you drop out of college.! :)  सुरुवातच "झाला" complex च्या गुप्ताजी पासून झाली...
बी.ई. झाल्यानंतर आमचा पहिला rented apartment ! इथे आमच्या G4-G5 ची ऐश करण्याची tradition continue केली..
Indian टीम ने इथेच पाकिस्तान ला हरवून T-20 World Cup जिंकला..मस्तानी च्या दरबारात रोजची एक visit होती .. :)
पण लवकरच गुप्ताजी ने बँकेला न चुकवलेल्या कर्जामुळे आमच्या राहत्या घरावर बँकेने ताब्याची मस्त notice लावली..
गुप्ताजी ने सार्थ "हैप्पी दिवाले कि हार्दिक शुभाकामानाये !" असा sms पण पाठवला दिवाळी ला .. आणि सगळ्यात प्रचंड वादावादी, मनस्ताप, भीती
आणि end ला २०,००० चा फटका पडला ! 
Lesson learnt  - गुप्ताचा सामान विकायला हवा होता आणि घराची तोडोफोड करायला हवी होती... at least थोडी मनाची शांतता मिळाली असती !


याच दरम्यान आम्ही एक पण केला. पुढचा एक वर्ष सगळ्या मित्रांचे b'day वेगवेगळ्या पद्धतीने celebrate करायचे.. असे कि आयुष्यभर
ते special वाटले पाहिजे.. खूप मजा आली.. काहींचे थोडे flop-show झालेत.. पण एकंदरीत एक चांगला प्रयत्न होता.. आपण आपल्या
मित्रांना किती चांगल्याने ओळखतो आणि आपण creativity च्या नावाने किती शंख आहोत हे clear झाले ! ;)


मग August 2007 ला IBM ला  join केला.. Tibco आणि IBM असे  दोन  options होते.. Tibco पैसे पण जास्त देत होती.. काम पण चांगला होता...
पण IBM च्या नावामागे मी गेलो.. सुरुवातीला एक चांगला project पण  मिळाला... पण १० दिवसात team change आणि
मग  २ वर्ष भिकार काम आणि प्रचंड politics ... पण त्यामुळेच मला GRE करायला जोर आला.. आणि तिथून सटकलो..  IBM हि
माझी चूक होती का असा मी बरेचदा विचार केलेला.. until recently, I realized the fact.. - I don't make mistakes, I only make choices.. !


हा तर  आत्तापर्यंतच्या ४ वर्षांचा पहिलाच part झालाय... अजून बर्याच गोष्टी आहे लिहायला.. पण Blog अभी बाकी हे मेरे दोस्त.. !


हा सगळा विचार करण्याचा कारण - Steve Jobs चा Stanford Commencement Ceremony चा video पहिला.. त्याने example दिला कि आयुष्यातले सगळे अनुभव एक एक
random dot सारखे वाटतात... तुम्ही फक्त पुढे गेल्यावरच तुम्हाला त्या dots मधला connection दिसतं.. तुम्ही फक्त मागे पाहूनच
हे समजू शकतात.. म्हणून आज च्या random घटना तुमच्या आयुष्यात घडतात त्या पुढे कधीतरी link होतील आणि त्या dots ला अर्थ
देतील.. so never never give up on life ! :)

G4G5 part II

जवळ जवळ १० वर्ष मराठी शिकल्यानंतर आणि त्या नंतर अजून १० वर्ष झाल्यावर आज मला फारच basic प्रश्नपडलाय... मराठी मध्ये दोन "श" उच्चार का असावेत ? म्हणजे शतकाचा "श" आणि षटकोनाचा "ष" हे २वेगवेगळे का आहेत? उच्चारात फारसा फरक जाणवत नाही मला... कदाचित मला याचा उत्तर आधी माहितअसावा.. पण आता नक्कीच आठवत नाहीये....

आज मी बरेच दिवसांनी सकाळी उशीरा उठलोय... आमच्या G4G5 च्या रोयाल राहणीची आठवण होतेय... आमचीसकाळ फारच रेफ्रेशिंग असायची.... "गुरु" मधला हे गाना

जागे है देर तक, हमें कुछ और सोने दो SSS....
थोडी सी रात और है,
सुभाह तो होने दो SSS....
आधे अधूरे ख्वाब जो पुरे न हो सके,
एक बार फीर से नींद में वोह खवाब बोने दो SSSSS .......

एकदम apt आहे आमच्यासाठी ....!!!
सकाळी (आमची सकाळ 12.30Pm ला व्हायची .. सूर्यवंशी, सूर्य उगवल्या नंतर उठतात ...आम्ही सूर्य मध्यान्हावार आल्यावर...) सगळ्यात पहिले आम्ही राव च्या रूमवर जमायचो... त्याच्या त्या मंद desktop ला पाटीलचे मस्त स्पीकर्स लावायचे...सगळे तसे एकदम health conscious...सकाळी सकाळी व्यायाम म्हणुनआम्ही बेन्द्र्यांच्या सोनालीचा "चम चम करता है नशीला बदन" - आमचा most most most favourite song लावायाचो... Aerobics साठी ;)
हे गाना आम्ही पूर्ण 3rd year ला रोज सकाळी एकदा तरी ऐकला असावा... final year मध्ये मग "दिल मे बजीगिटार" आणि "सजना जी वारी वारी" ने गाजवला....G4G5 वरच्या बऱ्याच छोट्या छोट्या गोष्टी मध्ये सगळ्यातगूढ होती ती म्हणजे रंगीला मधल्या "तनहा तनहा यहान पे जीना" या गाण्याच्या video मध्ये Jockey (!) oops.. I mean Jackie Shroff ला पाहून भाईजान चा मिश्कील हास्य !!! का हसायचा तो... माहित नाही !! :P

लोकांच्या music च्या आवडी किती वेग-वेगळ्या असतात हे मला G4G5 वर चांगलाच अनुभवायला मिळाला... Almost सगळ्यांची आवड वेगळीच होती... अमेय ला generally एकदम top quality music आवडता....आणित्यात at least गिटार हवा.....त्याला कधी तुम्ही टीपिकाल हिंदी movies चे गाणे ऐकानता नाहीपाहणार....चिरागला mostly english तर विज्या शुद्ध हिंदी- आणि त्यात पण देवांग पटेल, बाबा सेगल... असलेआता सुधारला आहे तो.. ) केदार ला सगळे टिपिकल bollywood मसाला movies चे मसाला songs - " चांदी केदाल पार सोने का मोर".... राम-लखन चे गाने आणि गुंडा मधला ... "नशा नशा करता है", "डिस्कोडान्सर"....आणि राहुलला सगळे YR production/SRK चे songs (yeah, Its true!!! There are such people on planet Earth)..... पाटील ला फंडू english songs- hard rock वैगरे type....सलील general चांगले हिंदी.... चांगली choice आहे त्याची....

आमच्या आवडी वेगळ्या असल्या तरी आम्ही एकत्र आलो की आम्ही एक मूड मधे असायचो आणि म्हणुन कुठलाही गाण वाजो, आम्ही सगळे enjoy करायचो... The strange thing in life - You can enjoy even the most hated thing, if you have a good company !

The Alchemist principle....

सर्व प्रथम वाचकांना सूचना - मराठी लेखनातल्या चुका काढू नये.....!!

तशी आजची सकाळ फारशी स्पेशल नव्हती... मी सकाळी वर्तमानपत्र घेऊन आलो आणि मस्त R D Burman यांचा "हमेन तुमसे प्यार कितना, ये हम नाही जानते.... मगर जी नाही सकते तुम्हारे बिना..." गाणा लावलामाझ्या Zune वर....

पहिलीच बातमी वाचून मनात शंकेची पाल चुकचुकली.... मतदानानिमित्त अमुक तमुक ठिकाणी सुट्टी असाहोता.... मी विचार करत होतो कि हे लोक सुट्टी च्या दिवशी मतदान का नाही घेत? आपका भरोसेमंद कॉंग्रेस मुळेदेशाची अर्थव्यवस्था फारशी सुरळीत नाहीये... ते जब वी मेट मध्ये dialogue आहे ना तसा .... Economy रेल किपटरी कि तरह ही... एक इंच का बेंड और मिलोन कि दुरी...!!

असो !! ( नुकत्यात एका कट्ट्यावरच्या सभेत झालेल्या एका चर्चेत असा निश्फन्ना झालय कि असो आणि ANYWAYS (capital मधे ) हे शब्द तुम्हाला हवा ते बोलून झाल्यावर विषय बदलवण्यासाठी असतात !!! )


आज मला आमच्या G4G5 च्या "अपनी पाव-भाजी" ची फारच आठवण येत आहे.... हि एक नुसती साधारणपाव-भाजी नसून हा एक फंडा आहे .... ;)
ज्यांना माहित नाही त्यांच्यासाठी - PICT मध्ये असताना आम्ही एकाच मजल्यावर असणाऱ्या G4 आणि G5 यामध्ये ८ मुला + 1 permanent parasite असे राहायचो... इथे आम्ही "जगलोय" !! मजा आणि कॉलेज life काय असता
हे अनुभवला .... :)

एकदा (actually अनेकदा) आम्ही सगळे आमच्या road side restaurant - Happy Guys - मध्ये जेवायलागेलो होतो... कॉलेज मधले दिवस तसे एकदम कडकी चे होते .... पण खिशात पैसे नसले तरी - Live life King Size यावर आम्ही firm होतो... मेनू कार्ड वर पाहून सगळ्यांनी आपापल्या मर्जी नुसार - आलू मटार, आलू पराठा, अमेय चा दाल-भात आणि Mountain Dew, केदार ने त्याची अंडा बिर्याणी - बिना अंड्याची.... असला सगळामागविला.... मी फार्मात येऊन एक पाव-भाजी आन रे संजय असा ओरडलो...
पण तो दिवसच माझा नवता... पाव भाजी ची प्लेट ५ मिनिटात आली.... आणि बाकी सगळ्याला खूप वेळ होता..... आणि हे भुकेले यम माझ्या पाव भाजी वर तुटून पडले... इतकाच नाही.... तर ३ जोडी Extra पाव पण खाऊनगेलेत... खिशात पैसे नसले तरी आम्ही एकमेकांच्या खाण्यावर कधी जायचो नाही... पण शेवटी बिल आला तेंव्हासगळ्यांनी चक्क चक्क हात वर केलेत .... - " छोड ना निल्या... अपनी पाव भाजी थी ना !!! "

त्या दिवसानंतर मी एक महिनाभार तरी पाव भाजी खाण्याची हिम्मत केली नाही... आणि नेमका या पब्लिक नेपण कुठे खाल्ली नसावी... मी आपला ... The Alchemist फंडा नुसार ... - Things that happen once, never happen twice ...एकदा परत पाव भाजी मागवली.... आणि सगळा सेम टू सेम रिपीट... !!!

त्या दिवसापासून कुठल्याही आमची "अपना" ची definition तयार झाली .... अपना ice cream, अपनी तंदुरी, अपना cold drink... सुरु झाला.... अपना म्हणजे अशी गोष्ट ज्याचा उपभोग सगळे घेणार आणि त्यासाठीकुणीतरी एकाच जण pay करणार ;) ...

हे सगळा जोब लागल्यावर पण सुरूच होता.... २ वर्ष घराचा rent, bills कोण भरताय.. कोणी हिशोबच केलानाही....मी शेवटी flat सोडला तेंव्हा चिराग ने आठवडाभर जवळ जवळ २ लाखाचा unsettled हिशोब केला..
"छोड न राव, तेरे account मे क्या और मेरे क्या ... अपने account मे है ना ... कभीभी कर लेंगे online transfer..." ;)

In short, things that happen twice, are bound to happen thrice..many times.. also... ;)

(To be continued...)

My First blog !! again !!!

Ohk... If you know the history of the my blogs-writing attempts, you will surely laugh.
This is not the first time I am writing my first blog. [:P]

But,all the "great people" maintains their blogs and I really don't want to disappoint my fans !!

And yeah.... My keyBoard name(traditionally known as pen name) is HM. !! I believe I will live upto my name...